วัฒนธรรมแห่งความอดทน โครงการที่เป็นนวัตกรรมช่วยให้คนรุ่นมิลเลนเนียลชาวเกาหลีสามารถหลีกหนีจากบรรทัดฐานทางสังคมและที่ทำงานที่ทำให้พวกเขาต้องดิ้นรนเพื่อให้ประสบความสำเร็จ

แต่สำหรับคนรวยเท่านั้นหรือ Kim Ri-Oh ทำงานเป็นช่างภาพข่าวที่นิตยสารในกรุงโซล เมื่อความเครียดทางจิตใจจากการเป็นพนักงานรุ่นเยาว์ทำให้เธอถึงจุดแตกหัก การทำงานในวันหยุดสุดสัปดาห์และกะการทำงานล่วงเวลาที่ไม่สิ้นสุดหลังเวลา 23.00 น. เป็นเรื่องปกติ เมื่อครบรอบสองปีที่บริษัท คิมพบว่าเธอได้รับค่าจ้างน้อยกว่าเพื่อนร่วมงานชายที่เพิ่งเริ่มทำงานในบริษัทมาก

“ฉันเริ่มมองไม่เห็นสิ่งที่เคยทำให้ฉันมีความสุข ความตายอยู่ในใจของฉันบ่อยครั้ง ฉันได้ทำทุกอย่างที่ขอจากฉัน เรียนจบมัธยมปลาย มหาลัย และได้งานที่มั่นคงที่ครอบครัวอนุมัติ แต่มันมีความหมายอะไรสำหรับฉัน? มันเป็นชีวิตของฉัน แต่ฉันหาตัวเองไม่เจอ” และเธอไม่ได้อยู่คนเดียว

คนหนุ่มสาวชาวเกาหลีซึ่งหลายคนประสบความท้อแท้คล้ายๆ กัน กำลังต่อต้านแนวคิดดั้งเดิมเกี่ยวกับความสำเร็จในอาชีพการงานและความรับผิดชอบต่อสังคม และมีโครงการและธุรกิจจำนวนมากเกิดขึ้นเพื่อรองรับสิ่งนี้

อาจจะเรียกว่าเป็นปัญหาประชากรของเกาหลีใต้ ชั้นเรียนสามารถช่วยคนโสดที่กลัวการแต่งงานในโซลได้หรือไม่

คนชราที่ ‘วางตัว‘ ของเกาหลี คิม วัย 26 ปี กำลังทำงานในโครงการที่เรียกว่า Don’t Worry Village Don’t Worry Village ตั้งอยู่ในเมืองท่า Mokpo ซึ่งมีจำนวนประชากรลดลงอย่างรวดเร็วทางตะวันตกเฉียงใต้ของเกาหลี ก่อตั้งขึ้นในปี 2018 โดยได้รับความช่วยเหลือจากเงินทุนของรัฐบาลในการพัฒนาอาคารที่ไม่ได้ใช้งานใหม่ และปัจจุบันดำเนินการโดยกลุ่มอายุ 20 และ 30 ปี เก่า สโลแกนของมันคือ: “ไม่เป็นไรที่จะพักผ่อน ไม่เป็นไรที่จะล้มเหลว”

หมู่บ้านนี้ประกอบด้วยยูนิตที่เคยว่างเปล่าซึ่งกระจายอยู่ตามมุมต่างๆ ของมกโพ โดยปรับเปลี่ยนเป็นพื้นที่ที่ครีเอทีฟรุ่นเยาว์เปิดร้านอาหารและคาเฟ่ จัดแสดงผลงานศิลปะและผลิตสารคดี ในระหว่างการพักผ่อนเป็นเวลา 6 สัปดาห์ หนุ่มสาวชาวเกาหลีใต้ที่เหน็ดเหนื่อยจากความพยายามในการหางาน มารวมตัวกันเพื่อยอมรับความล้มเหลวก่อนหน้านี้และทดลองสร้างโครงการของตนเอง บางคนรู้สึกว่านี่เป็นโอกาสครั้งที่สองในชีวิต วาระการประชุมถูกชี้นำโดยเป้าหมายส่วนตัวของผู้อยู่อาศัย แต่มีโครงสร้างหลวมๆ โดยรอบ: การฟื้นฟูความรู้สึกที่หายไปจากชุมชน การรับประทานอาหารร่วมกัน และเวลาพักผ่อน

มันคือชีวิตของฉัน แต่ฉันหาตัวเองไม่เจอ Kim Ri Oh Park Myung Ho วัย 33 ปี ผู้ร่วมก่อตั้งโครงการกับ Hong Dong-Woo วัย 34 ปี กล่าวว่าหมู่บ้านนี้ปรารถนาที่จะรวบรวมสิ่งที่เรียกว่า “โซวาแกง” ซึ่งเป็นแนวคิดที่ได้รับแรงบันดาลใจจาก Murakami ที่รวบรวมความสุขเล็กๆ “แทนที่จะหมกมุ่นกับเหตุการณ์สำคัญๆ คนเกาหลีรุ่นใหม่กลับมองหาโซวาแกง” พัคกล่าว “ไม่ว่าจะดื่มด่ำกับชีสเค้กสักชิ้นที่ร้านเบเกอรี่แถวบ้าน เขียนเพลงหรือหนังสือสักเล่ม สิ่งที่เล็ก แต่เป็นของคุณทั้งหมด”

เกาหลีใต้ประสบกับความขัดแย้งทางประชากรในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา โดยมีประชากรสูงอายุเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ตรงกันข้ามกับอัตราการเจริญพันธุ์ที่ต่ำที่สุดในโลกและอัตราการแต่งงานที่ลดลง ภายใต้ความเย้ายวนใจของอุตสาหกรรมเคป๊อปและเคบิวตี้ของประเทศ ซึ่งได้บ่มเพาะแฟน ๆ ที่กระตือรือร้นหลายล้านคนทั่วโลก ความจริงที่เยือกเย็นกว่านั้น คือ อัตราการว่างงานของเยาวชนที่พุ่งสูงขึ้นและชั่วโมงการทำงานที่เรียกร้องมากที่สุดในบรรดาประเทศที่พัฒนาแล้ว

 

สนับสนุนโดย    ufabet เว็บตรง