ประเพณีรับบัวหรือประเพณีแห่งสายน้ำที่มีการจัดตั้งขึ้นมายาวนานของคนไทย

ซึ่งปัจจุบันประเพณีนี้อยู่ที่จังหวัด สมุทรปราการ จะมีการเริ่มจัดงานในวันขึ้น 14 ค่ำ เดือน 11 ของทุกปี โดยที่เรื่องราวการจัดงานนี้ขึ้นเกิดจากที่ในสมัยก่อนชาวชุมชนบางพลี จะมีประชาชนอาศัยอยู่สามารถแบ่ฃออกได้เป็น 3 ส่วนใหญ่ๆคือ คนไทยดั้งเดิมในพื้นที่ คนมอญ และ คนลาว โดยทุกคนใช้ชีวิตร่วมกันอยู่ในชุมชนมาช้านาน อย่างมีความสุข

 ประเพณีรับบัวนั้นเริ่มแรกเดิมทีเกิดจากที่ชาวบ้านนั้นเป็นคนมีน้ำใจแก่เพื่อนร่วมชุมชน

เรื่องมีอยู่ว่าคนมอญที่ได้มาทำงานอยู่กับคนคนในท้องถิ่นบางแก้ว ซึ่งในช่วงเข้าพรรษาคนมอญที่ได้มาทำงานอยู่ด้วย จะขอเดินทางกลับบ้านไปทำบุญที่อำเภอพระประแดง และได้มีการเก็บเอาดอกบัวมาถวายพระสงฆ์และส่วนหนึ่งก้ได้นำมาฝากเพื่อนบ้านด้วย

มาในปีต่อมาในช่วงเวลาเดียวกันชาวบ้านในอำเภอเมืองและชาวพระประแดง ได้พายเรือออกมาเพื่อเก็บดอกบัวในเขตของอำเภอบางพลี และก็ถือว่าเป้นโอกาสดีที่ชาวบ้านทั้งสองอำเภอจะได้นมัสการองค์หลวงพ่อโต อีกทั้งสองอำเภอนั้นอยู่ติดกันใช้เวลาเพียงเล็กน้อยเพื่อเดินทาง 

และเพื่อกระชับความสัมพันของคนในพื้นที่และต่างอำเภอแต่ล่ะลำเรือได้มีการร้องรำทำเพลงเพื่อให้เกิดความครึกครื้นในระหว่างเดินทาง และสำหรับการแห่องค์หลวงพ่อโตทางเรือนั้น เกิดจากเมื่อ พ.ศ. ๒๔๖๗ นางจั่นชาวบ้านในอำเภอบางพลีและชาวบ้านคนอื่นๆ ได้ร่วมกันสร้างองค์พระปฐมเจดีย์ ณ วัดบางพลีใหญ่ และได้ร่วมกันจัดงานแห่ผ้าห่มองค์พระปฐมเจดีย์  ต่อมาได้เกิดการสืบทอดกันมาแต่เปลี่ยนวิธีเป็นแห่องค์หลวงพ่อโตองค์จำลองลัดเลาะไปทำลำคลองสำโรง เพื่อให้ประชาชนได้ออกมาสะการะ โดยดอกไม้ที่ใช้ในการสะการะนั้นก็คือดอกบัวเช่นเดิม 

โดยอย่างที่รู้ๆกันนั้นประเพณีโยนบัวนั้น มีแค่ใน อำเภอบางพลี  สมุทรปราการ เท่านั้น โดยที่ประเพณีนี้ใช้ดอกบัวเป็นเครื่องไหว้สะการะก็เพราะว่าในเขตบางพลีนั้นอุดมสมบูรณ์ไปด้วยดอกบัวหลวง

อยู่ไปทั่วตามแม่น้ำลำคลองหนองบึงภายในเขตพื้นที่บางพลี โดยที่ไกล้จะถึงเทศกาลดั่งกล่าวชาวบ้านก้จะนิยมพากันออกมาเก็บดอกบ้วภายในพื้นที่ตนเองอยู่หรือไกล้เคียงเพื่อนำไปถวายพระในวันดั่งกล่าว และในช่วงเวลาต่อมาชาวบ้านก็ได้มีการเก็บดอกบัวเพื่อคนที่ยังไม่มีและคนต่างพื้นที่จะมาขอแบ่งดอกบัวเพื่อไปถวายพระในวันงานและเพื่อความรวดเร็วในการส่งต่อดอกบัวจากเรือหนึ่งลำไปอีกหนึ่งรำ

จึงได้มีการโยนดอกบัวให้กันและกันจนกลายมาเป็นชื่อเรียกกันต่อมาว่าประเพณีโยนบัว 

เรื่องของคนในจังหวัดอ่างทองอย่างสุดเฮี้ยนในช่วงของปีหนึ่งน้ำนั้นได้แห้งไปหมดลมหนาวพัดแรงทั้งวันถ้าเป็นปีอื่นก็จะได้เกี่ยวข้าวกันแต่ช่วงนี้น้ำไม่มีเลยไม่มีข้าวเกี่ยวพอดินแห้งก็ไถ่หน้าดิบปลูกถั่วเขียนพอให้ได้เอาไปขายซื้อข้าวมากินป้าจ่างก็รีบไถ่ดิบซื่อเมล็ดมาปลูกกับลูกสาวลูกเขยอาศัยก็ไม่ได้วันๆเอาแต่นั่งเหม่ออยู่ที่ใต้ต้นมะม่วงเมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้

พึ่งจะมาเป็นก็ตอนที่น้ำท่วมเขาโดย ผี เล่นงานเอาแล้วผีอะไรก็ไม่รู้ที่ทำให้เขาต้องเป็นแบบนั้นป้าจ่างก็เล่าให้คนในหม฿บ้านฟังว่าลูกเขยของตัวเองเป็นคนไม่กลัว ผี กลางคืนก็เดินแบบไม่กลัวอะไรมีวันหนึ่งได้เดินกลับมาบ้าน พร้อมกับของเก่าแก่สมัยโบราณชิ้นหนึ่งเห็นแล้วแต่ก็ไม่แน่ใจว่าเป็นรูปอะไรมันเหมือนกับ

เป็ดดิบเผา หรือ ห่านหงส์แต่ป้าเห็นว่าเป็นรูปเป็ด

ป้าแก่ก็เลยถามลูกเขยว่าไปเอามาจากไหนเขาได้มาจาก โคกวัดอิฐ เมื่อก่อนที่ตรงนั้นเป็น วัดร้าง เคยมีสิ่งก่อสร้างต่างๆแต่ว่าตอนหลังไม่ว่า โบสถ์ วิหาร ก็พังไปหมด เจดีย์ ก็ไม่เหลือ ที่เหลือก็จะมีแต่ก้อนอิฐแดงๆเก่าๆฝังดิบอยู่ นอกจากนี้เคยมีเด็กคนหนึ่งได้เก็บอิฐแดงมาเล่นที่บ้านก็เกิดเรื่องขึ้นปรากฏว่า ผี ที่วัดอิฐ

ตามมาถึงบ้านนอนเพ้อทั้งคืน ผี จะฆ่าและจะเอาไปอยู่ด้วยพ่อแม่จึงถามว่าไปทำอะไรมาลูกจึงบอกว่าไปเล่นที่วัดอิฐ และได้เก็บเอาอิฐที่วัดมาเล่นที่บ้านด้วยจากนั้นพ่อและแม่จึงรีบจุดธูปบอกกล่าวว่าจะรีบนำไปคืนในวันพรุ่งนี้จากนั้นก็ปกติ

แต่สำหรับลูกเขยของป้าจ่างของเอามาแล้วและได้เอาไปขายเขาว่ามันแปลกดี

พวกสะสมของเก่าแปลกๆจะต้องอยากได้ ไม่ว่าป้าจ่างจะพูดยังไงลูกเขยก็ไม่ยอมเอาไปคืนซึ่งมีคนถูกผีวัดอิฐตามหลายคนแล้วที่ไปเอาของ โคกวัดอิฐ มาไม่ตายก็บ้าๆบอๆพูดยังไงลูกเขยก็ไม่ยอมเชื่อแถมยังหัวเราะและยังบอกอีกว่ามีอะไรที่ไหนกลัวกันไปเอง

เช้าวันหนึ่งลูกเขยเขาก็ได้นำของไปขายที่ตัวจังหวัดตกเย็นก็เมามาเลยเพราะขายของเก่าได้เอาเงินกินเหล้าร้องเพลงเสียงดังเหมือนกับมีความสุขตกกลางคืนวันนั้นลูกเขยป้าจ่ายก็ร้องเพ้อขึ้นมาและลุกขึ้นวิ่งไปรอบบ้านร้องกลัวแล้วๆไม่เอาแล้วๆเหมือนโดนผีวัดโคดอิฐเล่นงานส่วนแม่และลูกสาวก็จุดธุปก็ไม่หายส่วนคนที่ซื้อของเก่าไปก็โดนบีบคอและบอกว่าไม่เอาแล้วจะเอาไปคืนพอเช้าคนที่ซื้อของเก่าไปก็รีบมาจากตัวจังหวัดเอาของเก่ามาให้เขา

ให้เขานั้นได้เอาไปคืนที่เก่าแต่ลูกเขยนั้นไม่รู้เรื่องไม่รู้ภาษาอะไรแล้วป้าจ่างกับลูกสาวจึงได้นำไปคืนเองและได้จุดธูปบอกกล่าวขอให้ยกโทษให้กับลูกเขยเขาด้วยแต่ก็ไม่หายพาไปหาหมอ หาไปหาพระต่างๆแต่ก็ไม่ดีขึ้นสติก็ไม่กลับมา และนี่ก็คืออาถรรพ์ ของโคกวัดอิฐ

เลนส์ประเภทนี้ส่วนมากแล้วจะเป็นเลนส์ที่อยู่ในระยะ Wide angle lens คือเลนส์มุมกว้างนั้นเอง

ยิ่งกว้างก็จะยิ่งมีความเป็น Fisheye มากขึ้นเรื่อย เพราะเป็นเรื่องของความโค้งของหน้าเลนส์ที่รับภาพเข้ามา นั้นทำให้เลนส์ที่มีระยะกว้างมากๆ จะทำให้เกิดความโค้งด้านข้างได้ง่ายเนื่องจากสูตรเลนส์นั้นเอง

แต่เลนส์ที่ถูกสร้างมาให้เป็นเฉพาะที่เรียกว่า Fisheye นี้เป็นการผลิตแบบพิเศษที่ตั้งใจให้มันวนมากสุดได้ถึง 180องศาเลยทีเดียว นั้นจึงทำให้เลนส์ชนิดนี้ค่อนข้างจะเป็นเลนส์เฉพาะทางที่ไม่ค่อยเป็นที่นิยมมากนัก ใช่ว่าช่างภาพหรือคนเล่นกล้องจะอยากได้เลนส์ตัวนี้มาใช้เล่นๆ

เลนส์ประเภทนี้คือเลนส์ที่เรียกได้ว่ามีค่าความชัดลึกสูงที่สุด ก็คือแถมจะเรียกว่าไม่ต้องโฟกัสกันเลย

ได้ภาพชัดของฉากหลังถึงที่สุด แล้วก็ให้คาแรคเตอร์ที่ทำให้โลกเบี้ยวเป็นวงกลมเลยทีเดียว มักจะนิยมในงานถ่าย Landscape ที่ต้องการความพิเศษของภาพอย่างสูง แล้วก็มีมุมการระยะถ่ายกับระยะองศาให้เลือกอยู่ไม่มากนัก เพราะฉนั้นแต่ละค่ายก็จะมีเลนส์ชนิดนี้ไม่มากเท่าไหร่

มักจะมีแค่ไม่กี่ตัวหรอก เพราะฉนั้นใครสนใจก็ไปเลือกหาได้เลยไม่ต้องคิดเยอะ ที่มาของชื่อเลนส์ตาปลานี้ก็คือ หน้าเลนส์ที่นูนขึ้นมาเยอะมากนั้นทำให้การออกแบบสูตรเลนส์นั้นทำให้ด้านหน้าต้องเป็นเหมือนตาปลาแบบนั้น

เลนส์แบบนี้ที่จะว่าไปแล้วเป็นเลนส์ที่อันตรายต่อการเก็บนิดหน่อย

ด้วยที่ว่าหน้าเลนส์ที่นูนนั้นทำให้ ไม่สามารถหาฟิวเตอร์มาใช้ด้วยได้ แล้วอีกทั้งฝาเลนส์ก็จะเป็นแบบพิเศษทำให้ไม่สามารถหามาใช้ได้ง่ายๆถ้าทำหาย แล้วด้วยความนูน ถ้ามีอะไรไปขูดแล้วละก็เรื่องใหญ่แน่ๆ

ดังนั้นใครที่จะใช้เลนส์ประเภทนี้ต้องถามตัวเองแน่ๆว่าได้เอาเลนส์แบบนี้ไปใช้งานจริงๆรึปล่าว มีงานที่อยากจะต้องใช้ภาพเช่นนี้หรือปล่าว ถ้าคิดว่ายังไงก็ต้องมี ก็จัดมาโลดเลย

ใครจะสู้กับหนังของน้าผู้กำกับคนนี้ได้ล่ะ เป็นผู้กำกับที่สร้างตำนานให้กับหนังหลายต่อหลายเรื่องที่ทำให้ฮอลลีวูดเป็นฮอลลีวูดทุกวันนี้ด้วยซ้ำไป

น้าเจม์ คาเมรอน

เป็นผู้กำกับที่ได้ยินชื่อเสียงมานานมากก่อนที่ผมจะเริ่มดูหนังโรงซะอีกมั้ง เพราะน้าแกนั้นดังจริงๆ หนังที่น้ากำกับมานั้นกวาดรางวัลมากที่สุดในโลกมาแล้วด้วย ในทุกๆสาขารางวัลออสก้าด้วยซ้ำไป มาดูกันดีกว่าว่าน้าแกสร้างตำนานเรื่องไหนไว้บ้าง

สุดยอดหนังที่กวาดรางวัลได้มากที่สุดในประวัติศาสตร์รางวัลออสก้านั้นก็คือ ไททานิก

ที่ไม่มีใครไม่รู้จักหนังที่สร้างอิงจากประวัติศาสตร์จริงๆเรื่องนี้หรอก เรื่องของหนุ่มแจ็คกับสาวโรสที่กลายเป็นตำนานรักดอกเหมยภาคฝรั่งไปซะอย่างนั้น ด้วยหนังที่มีความน่าหลงไหลสูงมากๆ ความตื่นตาตื่นใจ

ความรักอันโรเมนติก ความเศร้าที่ไม่อาจจะกลั้นน้ำตาได้ นี่แหละคือสิ่งติดตรึงอยู่ในหัวใจของทุกๆคนทีได้ดู ถึงขั้นที่ว่าแห่กันไปดูมากกว่าสองรอบกันด้วย อะไรจะบ้ากันขนาดนั้นแต่นั้นก็หนังยุคเก่า แล้วยุคใหม่ก็คงไม่พ้นเรือง Avatar ที่ต้องบอกเลยว่ากวาดรางวัลได้มากเช่นกัน แล้วก็เป็นหนังที่ขึ้นชื่อว่าหนังที่อนิเมชั่นดีที่สุด

ภาพสวยที่สุด แล้วยังจะเป็นหนังที่เหล่าบรรดาคนที่ได้ดูต้องอยากรอคอยการกลับมาของภาคต่อไป ซึ่งก็เกิดเป็นข่าวจริงข่าวเล่นมากมายว่าจะมีภาคต่อจริงๆ หนังเรื่องนี้มีเนื้อเรื่องที่แปลกแหวกแนวมากๆ

แล้วเนื้อเรื่องที่ทำให้คนดูอินไปกันแต่ละส่วนของเรื่อง ถือเป็นปรากฏการณ์ใหม่แห่งวงการฮอลลีวูดเลยล่ะแล้วยังมีเรื่องซี่รี่ดังที่เป็นตำนานไปแล้ว

แล้วก็สร้างกระแสให้ทั่วโลกต้องบ้าคนเหล็ก นั้นคือ Terminator ภาค 1-2 แล้วนั้นคือภาคเปิดฉากได้เป็นตำนานที่สุดในทุกภาค คนทั่วโลกบ้าคลั่งคนเหล็กแล้วก็บ้าคลั่นหนุ่มกล้ามบึก อาโนชวาเกอร์ ที่กลายเป็นนักแสดงในตำนานไปแล้วเรียบร้อย แล้วก็ต้องบอกเลยว่าเพราะเรืองนี้นี่แหละ