ความเชื่อเกี่ยวกับเรื่องของการไหว้ผีบ้านผีเรือนนั้นเป็นสิ่งที่มีการเชื่อมมาตั้งแต่โบราณอาการและลูกหลานก็มีการไหว้ผีบ้านผีเรือนสืบทอดต่อๆกันมาโดยมีความเชื่อว่าผีบ้านผีเรือนนั้นก็คือสีของบรรพบุรุษของปู่ย่าตายายที่เสียชีวิตไปแล้วแต่ยังคงวนเวียนอาศัยอยู่ในบ้านหลังดังกล่าวเพื่อที่จะคอยปกปักคุ้มครองรักษาลูกหลานให้อยู่อย่างร่มเย็นเป็นสุข

ถึงแม้ว่าปัจจุบันวิวัฒนาการความเจริญก้าวหน้าจะมีมากมายหลายอย่างเข้ามาแต่การนับถือผีบ้านผีเรือนก็ยังคงมีอยู่ประชาชนส่วนใหญ่ของคนไทยยังคงนับถือและเคารพผีบ้านผีเรือนซึ่งเราจะเห็นจากว่าบ้านส่วนใหญ่นั้นมักจะมีการทำบุญแนะนำอาหารมาเลี้ยงผีบ้านผีเรือนในช่วงวันพระหรือแม้แต่วันพระใหญ่ซึ่งเป็นการทำบุญให้กับบรรพบุรุษโดยมีความเชื่อว่าหากเราดูแลผีบ้านผีเรือนให้กินอิ่มอยู่ดีกินดีผีบ้านผีเรือน

ก็จะช่วยคุ้มครองให้เราร่ำรวยและอยู่ดีกินดีด้วยเช่นเดียวกันดังนั้นทุกปีสำหรับการเซ่นไหว้ผีบ้านผีเรือนนั้นเรามักจะเห็นว่าผู้คนมักจะทำการในช่วงเทศกาลใหญ่ๆเช่นวันตรุษจีน  หรือแม้แต่วันสารทจีน  เป็นต้นโดยเจ้าของบ้านจะมีการเตรียมอาหารทั้งอาหารคาวและอาหารหวานผลไม้หมากพลูรวมถึงดอกไม้ซึ่งอาหารแต่ละอย่างนั้นก็มักจะเป็นอาหารที่บรรพบุรุษมีความชื่นชอบแล้วมาทำประกอบพิธีจุดเทียน

จุดธูปบอกกล่าวให้ผีบ้านผีเรือนมากินอาหารที่เตรียมไว้ให้โดยจะมีการขอพรให้ผีบ้านผีเรือนคุ้มครองให้ลูกหลานอยู่ในบ้านนี้อย่างมีความสุขและร่ำรวยเงินทองอยู่ดีกินดีแต่หากบ้านไหนก็ตามที่ไม่มีการเคารพผีบ้านผีเรือนโดยมักจะไม่ค่อยนำอาหารมาเลี้ยงผีบ้านผีเรือนบ่อยมากนักจะทำให้คนในบ้านนั้นมักจะเกิดการเจ็บป่วยได้ง่ายโดยมีความเชื่อกันว่าผีบ้านผีเรือนจะโกรธที่ลูกหลานไม่สนใจดูแลจึงมักจะดลบันดาลให้คนภายในบ้านเกิดความเจ็บป่วย

           ซึ่งความเชื่อเหล่านี้เป็นความเชื่อที่มีมาตั้งแต่โบราณแต่ปัจจุบันนี้ก็ยังคงมีการยึดถือและปฏิบัติสืบทอดกันมาซึ่งการนำอาหารมาเลี้ยงผีบ้านผีเรือนนั้นไม่ได้เป็นสิ่งที่สร้างความเดือดร้อนให้กับผู้อื่น คนรุ่นใหม่จึงยังมีการปฏิบัติต่อนั่งต่อๆกันมาเพราะถือว่าเป็นการแสดงความเคารพต่อบรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้วถึงแม้ว่าหลายคนอาจจะไม่ได้เชื่อว่าการที่ลูกหลานจะร่ำรวยเงินทองนั้นจะมาจากการคุ้มครองจากบรรพบุรุษที่เป็นผีบ้านผีเรือน

ก็ตามแต่เนื่องจากคนไทยนั้นเป็นคนที่เคารพนับถือผู้ใหญ่แล้วถึงแม้ผู้ใหญ่เท่านั้นจะเสียชีวิตไปแล้วก็ยังสามารถระลึกถึงได้โดยการนำของเซ่นไหว้ไปเส้นให้ตามเทศกาลต่างๆเพื่อเป็นการแสดงถึงความรักและการระลึกถึงบรรพบุรุษได้เช่นเดียวกันดังนั้นการที่ในแต่ละปีจะมีการนำอาหารคาวหวานไปเลี้ยงบรรพบุรุษหรือว่าผีบ้านผีเรือนจึงเป็นสิ่งที่ควรปฏิบัติต่อๆกันสืบต่อไป

สนับสนุนโดย  คาสิโนออนไลน์ไม่ต้องฝาก

ดึงจุดสนใจอยู่กับเรื่องราวของแบบในภาพ หนึ่งในข้อดีการถ่าย Portrait ด้วยภาพขาวดำ

สิ่งนี้เป็นสิ่งที่เห็นได้ชัดกับภาพสีเลยล่ะ ในสมัยก่อนนั้น ภาพที่เป็นฟิล์มขาวดำทั้งหมด ผู้ถ่ายนั้นตั้งใจเพื่อที่จะให้คนที่มองภาพนั้นสนใจอยู่กับเรื่องราวในภาพนั้น ไม่ว่าจะเป็นชีวิตความเป็นอยู่ หรือว่าภาพสงครามที่มีให้เห็นอยู่บ่อยๆ เรื่องราวที่จะปะติดปะต่อจนกลายเป็นเนื้อเรื่อง

นั้นแหละคือเหตุสำคัญของการเกิดการถ่ายภาพขึ้นมา บันทึกเรื่องราวจากภาพ ต่อพอภาพได้กลายเป็นภาพสีแล้ว ก็ได้มีการถ่ายเพื่อความสวยงามกันบ้าง แบบว่า ถ่ายเพื่อเอาสีสัน ไม่ได้มีเรื่องราวอะไรสักเท่าไหร่ นั้นเป็นจุดกำเนิดของการถ่ายภาพแฟชั่นอีกด้วย ถ่ายภาพสิ่งของเพื่อขายอะไรแบบนี้

เมื่อคนที่เกิดมาในยุคที่เป็นภาพสีหมดแล้ว ก็แทบจะได้กลับไปสนใจภาพขาวดำ ถ่ายด้วยมือถือหรืออะไรก็แล้วแต่ ก็จะถ่ายเพื่อเอาภาพสวยจากสีสันเหล่านั้น แล้วก็เริ่มห่างไกลจากการเป็นภาพเพื่อสื่อถึงเรื่องราว ทุกวันนี้คนถ่ายรูปกันก็เอาเรื่องของภาพสวยเข้าว่าแล้วล่ะ แบบว่าวิวดี มุมดี อะไรทำนองนั้น แต่จริงๆแล้วดั้งเดิมของมันคือการถ่ายภาพเพื่อสื่อเรื่องราวต่างหาก

ในยุคที่มีการถ่ายภาพนางแบบนั้น ก็มีมาอย่างยาวนาน จากภาพขาวดำ จนกลายเป็นภาพสี ได้มีการตกแต่งการถ่ายแบบภาพสีอย่างมากมาย จนไม่ได้สามารถถ่ายทอดเรื่องราวของตัวแบบได้อีก ซึ่งตัวแบบนั้นจริงๆ ต้องสามารถบอกเล่าเรื่องราวได้จากตัวแบบเอง ไม่ใช่การใช้สีหรือการแต่งภาพต่างๆ อ้าว แล้วภาพสีไม่สามารถถ่ายแบบเพื่อให้นางแบบสื่อเรื่องราวได้บ้างหรอ

ก็ต้องตอบว่าได้ แล้วก็ทำได้ดีเช่นกัน มีช่างภาพหลายคนทีเดียว ที่ถ่ายภาพแนวนี้โดยภาพสีได้อย่างยอดเยี่ยม เรื่องราวต่างถูกอัดแน่นในภาพ แต่ก็เปลี่ยนประเด็นที่ว่าภาพขาวดำนั้นสื่อสารเรื่องราวได้ดีกว่า ที่ว่าดีกว่านั้นต้องบอกว่า หลายคนหลายความคิดนะ เพียงแต่งานภาพสีนั้น

ก่อนที่คนมองจะเห็นเรื่องราวนั้น เขาเห็นอะไรก่อนล่ะ เขาเห็นสียังละ แล้วมันก็เป็นการรบกวนสายตาจากเรื่องราวที่แท้จริงในภาพนั้น นอกเสียจากช่างภาพตั้งใจจะใช้สีบอกเล่าเรื่องราว ภาพขาวดำจึงเป็นเหตุให้คนมองนั้นได้เห็น Mood and Tone ของภาพก่อนที่จะเป็นสี แล้วเรื่องราวก็จะปรากฏต่อผู้มองตั้งแต่แรกเริ่มเลยล่ะ

เพราะมันอยู่ในโลกที่มีเพียงแสงและเงา ส่วนมืดและส่วนสว่างเท่านั้น การตีความเรื่องราวก็จะง่ายและเป็นธรรมชาติกว่าภาพสีนั้นเอง เรียกได้ว่าการถ่ายภาพ Portrait ด้วยขาวดำนั้นทำให้เกิดการมุ่งความสนใจไปที่ตัวนางแบบที่อยากจะสื่ออะไรสักอย่างโดยตรงนั้นเอง ไม่ต้องเสียเวลาอ้อมค้อมกับสีสันของภาพ

สนับสนุนเรื่องราวโดย  ดูบอล

สถานที่วัดเจดีย์ในปัจจุบันนี้ เคยเป็นที่ๆหลวงปู่ทวดได้เดินธุดงค์มา และได้เป็นตำนานเล่าขานกันมาว่าเมื่อสมัยก่อนนั้น หลวงปู่ทวดได้เดินธุดงค์และได้มาปักกลดอยู่ที่บริเวณนั้น และไอ้ไข่เป็นเพียงวิญญาณที่ติดตามเมื่อหลวงปู่ทวดได้เห็นบริเวณแห่งนี้มีสมบัติ และ ศาสนสถานที่สำคัญมากมาย

จึงให้ดวงวิญญาณของไอ้ไข่เฝ้าไว้ และดวงวิญญาณของไอ้ไข่ได้ปกปักรักษาสมบัติเหล่านั้นไว้จนถึงปัจจุบัน และถ้าใครเข้าอาศัยมาโดยไม่บอกกล่าวก็จะมีการโดนแกล้งต่างๆอย่างตีศีรษะ ดึงแขน ดึงขา ตามประสาของเด็ก และเวลาต่อมาได้เปลี่ยนชื่อจากการเรียกไอ้ไข่ ได้มาเป็น ตาไข่ เพื่อให้เด็กรุ่นหลังกราบไหว้ ขอพร และได้มีการสร้างรูปแกะสลักเป็นรูปของตาไข่ โดยช่างแกะสลัก ที่มีชื่อว่าตาเที่ยง ตาเที่ยงได้เล่าว่า ตนนั้นได้ฝันเห็นเด็กแก้ผ้า ยืนเปลือยกายข้างพระที่มีจีวรสีคล้ำๆ

และได้บอกกับต้นว่า ช่วยแกะรูปให้เราที เราจะได้มีที่อยู่เสียที แล้วตาเที่ยงถามว่าเจ้าเป็นใคร และได้ยินคำตอบมาว่า เราไอ้ไข่วัดเจดีย์ จึงได้รู้กันว่าเด็กวัดนั้น ชื่อไอ้ไข่ และรูปแกะสลักได้ถูกสร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ  2523-2524 ได้แกะสลักเป็นรูปเด็กอายุ9-10 ขวบ ได้แกะสลักเป็นรูปใส่ชุดพรางทหารและสวมแว่นดำ และเป็นที่นับถือและศรัทธาของชาวบ้านทั้งบ้านใกล้บ้านไกล

อภินิหารไอ้ไข่วัดเจดีย์ 

ได้มีการลงคลิปว่า ตนกับหลานไว 6ขวบ และเพื่อนๆได้ไปกราบไหว้ตาไข่ เวลาประมาณ6โมงเย็นจะเดินทางกลับ อยู่ๆหลานชายของตนนั้นได้รำมโนราห์ ทั้งที่รำไม่เป็น ตนและเพื่อนๆได้บอกให้หยุดรำ ก็ไม่หยุด ตนเลยต้องไปจุดธูปบอกตาไข่ และบอกว่าตนมาดีและจะขอกลับบ้าน หลานชายจึงได้หยุดรำและยอมกลับบ้าน และได้เคยมีนักท่องเที่ยวชาวฮ่องกงและชาวไทยเดินทางมาบนบานสานกล่าว ว่าถ้าเรื่องที่ตนขอนั้นสำเร็จ จะมาจุดประทัดให้ แปดล้านนัด และได้กลับไปเพียงสิบห้าวันก็ได้กลับมาทำการแก้บน แต่ไม่ได้บอกว่าขออารัยสำเร็จ

ของที่นำมาไหว้ หรือแก้บนไอ้ไข่วัดเจดีย์

สิ่งที่นิยมนำกันมากราบไหว้และแก้บนคงหนีไม่พ้น ประทัด และรูปปั้นไก่  นม ชุดทหารหรือเครื่องแบบราชการทุกชนิด ขนมงาตัด ถั่วตัด หนังสติ๊ก น้ำอัดลม และที่สำคัญชอบคนมีสัจจะ

เมื่อผ่านไปทางใต้ก็อย่าลืมแวะไปขอพร ไอ้ไข่ กันด้วยละ เผื่อจะได้เลขเด็ดกลับบ้านกันมา

กันสั่นแล้ว ภาพต้องชัด หนึ่งในเรื่องเข้าใจผิดเกี่ยวกับกล้อง

มันก็เป็นอะไรที่คลุมเครืออะนะ สำหรับสุดยอดเทคโนโลยีอันนี้ เทคโนโลยีนี้ ได้มีมาพักใหญ่ของช่วงอายุกล้องดิจิตอลแล้วล่ะ มันเป็นความฉลาดใช้ของการทำให้ตัวเซนเซอร์นั้นมีแกนที่ค่อยไม่ทำให้ภาพนั้นสั่นตามแขนเรานั้นเอง เทคโนโลยีนี้ ต้องบอกเลยว่าเป็นเทคโนโลยีหลักของกล้องดิจิตอลสมัยนี้ไปแล้ว

ที่เมื่อจะมีการออกตัวใหม่ เหล่าตากล้องทั้งหลายก็จะหาดูสิ่งที่พัฒนาเพิ่มขึ้น แล้วเทคโนโลยีกันสั่นนั้นก็เป็นสิ่งแรกที่เหล่าตากล้องมืออาชีพต้องการให้อัพเกรดขึ้นในทุกๆรุ่น ถ้ารุ่นไหนไม่ได้เพิ่มตัวนี้เข้ามา ก็จะทำให้ความน่าซื้อนั้นลดน้อยลงไปเยอะเลย ประมาณใช้ตัวเก่ารอรุ่นที่อัพเกรดกันสั่นก็ได้

สำหรับตากล้องอาชีพคงไม่ได้สงสัยในข้อนี้กันหรอก จะเป็นก็แต่ตากล้องมือสมัครเล่นหรือคนที่ชอบถ่ายรูปเฉยๆแล้วก็ไม่ได้ลงลึกเรื่องเทคโนโลยี แล้วนั้นทำให้คำว่ากันสั่นนั้นกลายเป็นสิ่งที่สุดยอดขนาดที่ถ่ายยังไงก็ไม่เบลอ ก่อนจะซื้อกล้องเลยต้องการระบบนี้กันมากๆ บอกเลยว่าได้มาต้องผิดหวังกันไปเลยทีเดียวนะ ไอ้เจ้าระบบนี้น่ะ มันขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายๆอย่างด้วย เพราะว่าความจริงแล้วมันจะช่วยทดให้ได้ประมาณสี่สต็อปเท่านั้น

เช่นถ้าเราต้องถ่ายที่ ¼ แต่พอมีกันสั่นก็จะทำให้เวลาถ่ายภาพจะนิ่งเหมือนเราถ่ายด้วย 1/60 โดยประมาณ นี่คือสิ่งที่มันทำได้ ดังนั้นแล้วการที่จะทำให้กันสั่นช่วยได้ทุกสภาพแสงนั้น ย่อมยากขึ้นแน่ๆ ถ้ามันมึดเกินไป ถ้าอย่างแสงได้เพียง 4 วินาที ระบบกันสั่นก็ช่วยได้แค่ ¼ แล้วนั้นก็ไม่พอแน่นอนล่ะ ภาพยังสั่นอยู่ชัว ดังนั้นแล้วเวลาถ่ายไม่ให้เบลอจริงๆแล้ว ต้องเกี่ยวกับ เลนส์ที่ไวแสงมากขึ้น และการใช้ iso เข้าช่วยอีกด้วย

มันถึงจะทำให้ถ่ายได้ทุกสภาพ ทีนี้การถ่ายได้ทุกสภาพแสงก็จริง แต่ถ้าถ่ายอะไรที่เคลื่อนไหวเร็วๆ มันก็ไม่เกี่ยวกันนะ เพราะถ้าตัวแบบเร็วจะขึ้นอยู่กับค่าสปีดชัตเตอร์เพียงอย่างเดียว ถ้าเกิดกันสั่นช่วยตัวเราที่ถือกล้องไม่นิ่งได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ตัวแบบยังเร็วอยู่ ก็เบลออยู่ดี

สรุปได้ว่า กันสั่นนั้นช่วยให้มือเรานิ่งขึ้นประมาณสี่สต็อป แต่ไม่ได้ช่วยให้ตัวแบบนั้นนิ่งขึ้นได้นะ ความความเร็วชัตเตอร์ต้องเยอะเท่านั้นถึงจะเกี่ยวกับตัวแบบ 

ดังนั้นแล้วกันสั่นคือสิ่งที่อำนวยความสะดวกให้เรา ไม่ได้ช่วยแบบสักกะนิด แล้วสุดท้าย ถ้าใครเปิดกันสั่นตลอด ก็ต้องเข้าใจด้วยว่า มันจะกินแบตมากขึ้นกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด ก็อย่าลืมพกแบตสำรองสำหรับทริปยาวๆด้วยล่ะ

Romance of the three kingdom ( สามก๊ก)นิยายดังที่อิงจากประวัติศาตร์

สามก๊กเป็นนิยายดังที่ได้นำเรื่องราวในอดีตมาอ่างอิงจนเป็นที่รู้จักกันอย่างเเพร่หลาย

จัดได้ว่าเป็นมรดกทางปัญญาในด้านวรรณกรรมที่มีค่าของโลก มีการดัดเเปลงในรูปเเบบการเเสดงต่างเช่น งิ้ว

ภาพยนต์ ระครซีรีย์ต่าง เเละได้ถูกตีพิมพ์ออกมามากกว่า10ภาษาทั่วโลก สามก๊ก บทประพันธ์ของสามก๊กเเต่งขึ้นในช่วง

ยุคราชวง์หมิง เขียนโดยหลัว กวั้นจง สามก๊กเเปลเป็นภาษาไทยครั้งเเรกโดยเจ้าพระยาพระคลังหน

ในสมัยพระบาทสมเด็จ พระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ในปี พ.ศ.2408 ตีพิมพ์โดยโรงพิมพ์ของหมอบรัดเลย์

ต่อมาได้ถูกตีพิมพ์ครั้งที่สอง โดยโรงพิมพ์โสภณพิพรรฒธนากร ในปีพ.ศ2471

ในชื่อหนังสือสามก๊กฉบับราชบัณฑิตยสภา

สามก๊กในปัจจุบันได้ถูกตีพิมพ์ใหม่หลายคลังจากหลายสำนัดพิมพ์จนขึ้นชื่อว่าเป็นวรรณกรรมจีนที่อ่างอิงจากประวัติศาส

ตร์ที่เก่าเเก่ที่สุดในประเทศไทย

นิยายเรื่องสามก๊กเป็นนิยายที่มีเนื้อเรื่องเข้มข้นหลากหลายรูปเเบบ ทั้งการวางเเผนการรบที่ใช้เล่ห์กลต่างๆ

ตัวระครเเต่ละคาเเล็คเตอร์จะมีจุดเด็นที่เเตกต่างดันออกไป มีทั้งความเเค้น ความซื่อสัตย์ ความมีเมตรา เจ้าเลย์เพทุบาย

เนื้อเรื่องมีทั้งเรื่องราวที่ดีเเละร้ายปะปนกับไปตามเเต่ละช่วงเวลา ที่อ้างอิงมาจากประวัติศาสตร์จีนในช่วงปี พ.ศ.763-

พ.ศ823 จุดเริ่มต้นจากเรื่องราวของโจนโพกผ้าเหลืองออกปล้นสดม จนทำให้ เล่าปี่ กวนอู เตียวหุย

ได้รวมสาบานเป็นพี่น้องเเละร่วมกันปราบโจรโพกผ้าเหลือง

เเละยังมีเนื้อหาในช่วงที่ก๊กทั้งสามเเย่งชิงอำนาจกันในช่วงปลายสมัยราชวงศ์ฮั่น ที่มีก๊กทั้งสามได้เเก่ วุ่ยก๊ก

จ๊กก๊กเเละง่อก๊ก ที่ต่างค่อยเเก่งเเย่งชิงอำนาจกัน จนถึงการสถาปนาราชวงศ์จินโดยสุมาเอี๋ยน

เเละสามก๊กได้รับการยกย่องให้เป็นตำราพิชัยสงครามด้านเศรษฐกิจเเละการบริหาร

เรื่องราวต่างๆของสามก๊กเกิดจากบันทึกเหตุการต่างยุคสามก๊กที่ถูกบันทึกเป็นลายลักษร

จากจดหมายเหตุสามก๊กซึ่งถูกเขียนในรูเเบบพงศาวดารโดยตันซิ่วหรือเฉินโซ่วที่เป็นบัณฑิตของราชวงศ์จิ้น

ที่เป็นอดีตข้าราชการอาลักษณ์ของจ๊กก๊ก หลังจากเเพ้สงครามตันซิ้วถูกไล่ต้อนมาถึงวุ่ยก๊ก

พระเจ้าจิ้นหวูตี้มีบัญชาให้ตันซิ่วเขียนขึ้นเพื่อให้เป็นบันทึกประวัติศาสตร์

ต่อมาในช่วงระหว่างของปีพ.ศ.1873จนถึงปี1943 หลัวกวั้นจงซึ่งมีตำเเหน่งเป็นกุนซือให้กับก๊กที่ต่อต้านราชวงศ์หยวน

ได้ให้ซันกั๋วจือนำบันทึกของตันซิ่วมาเขียนขึ้นใหม่ในรูปเบบของนิยายอิงประวัติศาสตร์

โดยใช้เรื่องราวที่อยู่ในบันทึกบางส่วนเเละดัดเเปลงเเต่งเติมเพิ่มเข้าไป

ซึ่งพบว่าเรื่องราวจากจดหมายเหตุสามก๊กมีอยู่ในนิยายประมาณ70เปอร์เซ็น

ส่วนอีก30เปอร์เซ็นที่เหลือเป็นเรื่องราวที่หลัวกวั้นจงเเต่งขึ้นมาทั้งหมด